Dag 7 Aankomst Irkutsk / Listvyanka
10 juli 2015 - Listvjanka, Rusland
Na een veel te korte nacht breekt het laatste gedeelte aan van de vier dagen aan in de trein. Marina, Sergie Vika en Rita gaan een uur eerder uit de trein dan ik.
Die Moskou tijd is erg verwarrend want ik kom om 3:28uur aan in Irkursk maar dat is 8:28uur Irkursk. Als je dan moskou tijd om half twaalf op bed ligt moet ik zeggen dat het niet heel lang is.
Ik word tegelijk met de hele familie wakker en besluit om het laatste uur met hun nog wat sociale vaardigheden in het Russisch te leren zoals goedemorgen, middag, avond, etc. Marina stelt een heel lijstje op die ik probeer uit te spreken maar dat klinkt hetzelfde als een Rus Nederlands leren.
Als de trein het station nadert waar ze uitstappen bedankt Marina me voor de afgelopen dagen en ze was blij dat ze weer eens Engels kon praten al was dat niet het beste maar toch, ze heeft het geprobeerd en daar kunnen een hoop Russen een voorbeeld aan nemen.
Neem Sergie die mompelde wat onverstaanbaars toen ik zei "have a nice holiday" en weg was hij.
Vika kwam nog even terug toen iedereen vertrokken was en deed net of ze iets was vergeten. Natuurlijk kon ze het niet vinden en wenste mij "have a nice trip" toe. Lief...
Daar zit ik dan, weer alleen in de coupe na vier nachten en elf verschilende personen in de coupe te hebben gehad.
Ik pak mijn laatste spulletjes in mijjn tas en ga wachten tot we Irkursk binnenrijden
Irkursk is óók een hoofdstad van Siberië met een miljoen inwoners. Óók?
Ja, Siberië is verdeeld in drie stukken omdat het anders te groot is.
Als de trein tot stilstand komt word het erg druk op het perron met mensen die hiervandaan weer verder gaan of hier blijven. Ik ben op zoek naar mijn transfer naar Listvyanka maar die kan ik nergens vinden. Ik kom de leraar en lerares weer tegen die ik had aangeboden om de transfer mee te pakken omdat ze ook naar Listvyanka willen.
Helaas geen transfer te bekennen en hun nemen de bus richting centrum Irkursk want daar schijnt een bus naar Listvyanka te gaan. Anna is mijn contact in Irkursk maar die is om één of andere reden niet op Irkursk centraal. Bellen dan maar na een uur wachten.
Ik krijg gelijk een soort Russisch antwoordapparaat dat mij verteld dat het nummer niet bestaat. Volgende nummer dan, zelfde verhaal. Ik probeer allerlei combinaties met landcodes maar geen succes. Doe ik iets verkeerd of is mijn tele2 abonnement niet geldig in Rusland?
Dan maar op zoek naar een telefooncel.
Ook Rusland gaat met de tijd mee in die zin, dus geen telefooncel te bekennen.
Ik loop door het station zoekend naar een oplossing en opeens zie ik een telefoon met draadje bij een balie van het treinstation staan. Gelijk gevraagd, of dat.....njet!
Er staat een Rus naast mij die het aanhoort en aanbied om zijn telefoon te gebruiken.
Ik laat het telefoonnummer zien en belt een ander eerste nummer als op het papier staat en gaat gewoon over....Vreemd.
Hello? .. Ik doe mijn verhaal en ze zegt dat ik niet op de lijst sta maar dat ze er gelijk aan komt.
Bij de entree van het station hebben we afgesproken en ik zit nog geen vijf minuten of een blonde dame die zich voorstelt als Anna staat naast me.
Allerlei verontschuldigingen dat er iets fout was gegaan en dat het haar schuld is.
Het is al goed het is maar een uur.
De taxichauffeur die me de eerste keer buiten het station al had gevraagd of ik een taxi wilde zag het aan en bood ons gelijk weer een taxi aan. Het zijn net aasgieren.
Wat me opvalt als ik instap is dat het stuur aan de andere kant zit. "Anna, waarom zit het stuur aan die kant we zijn toch nog steeds in Rusland?" Het schijnt dus omdat we dichterbij Japan, Korea en alle andere landen zitten waar ze auto's produceren het goedkoper is om auto's daar vandaan te halen en dan zit het stuur aan de andere kant. Zevetig procent van de auto's hier is" left hand drive".
We gaan eerst naar het kantoor vanwaar je de transfer krijgt want onze chauffeur is er nog niet, zegt Anna
Ze begint gelijk met vertellen over Irkursk en verontschuldigt zich nog drie keer voor het feit dat ze te laat was.
Ik heb wel met haar geregeld dat we even een stop maken bij de apotheek.
En dat blijkt geen verkeerde zet.
Het is een ontsteking geworden en als ik daar volgende week mee de gobi woestijn in ga is dat niet zo'n goed idee.
Het blijkt nog ruim een uur rijden naar Listvyanka. Tijdens onze rit ernaartoe verteld Anna over de omgeving en het Bajkalmeer. Afgelopen winter was het hier bar koud -40. Dat is niet voor te stellen als je nu naar de strak blauwe lucht kijkt met twintig graden. Het ijs in het meer is dan anderhalve meter dik en wordt dan gebruikt als alternatieve weg, inclusief verkeershandhaving door de plaatselijke politie. Ze hebben, zelfs snelheidscontroles op het ijs
Er is wel een nadeel als je over het ijs rijd. Je bent verplicht om met open ramen te rijden omdat het ijs niet overal even betrouwbaar is. Als je er dan doorzakt moet je gelijk door je ramen naar buiten kunnen klimmen. Ja, ja...-40 met open ramen rijden.
Dat is dan ook de reden dat het niet heel populair is.
Je auto kan je sowieso afschrijven want die daalt af naar een diepte van een kilometer.
Als je hier het water ingaat wordt het heel snel diep. Na ongeveer vijftig meter heb je al dieptes tot wel vierhonderd meter.
Wat wel populair schijnt te zijn is ijsgolf.
Complete golfbaan op het ijs van 18 holes in die temperatuur.....nee dank je.
De enige weg die naar Listvyanka loopt slingert naast een enorme rivier die uitmondt in het Bajkalmeer.
Die rivier is al zo groot dat wij het in Nederland een meer zouden noemen.
De omgeving is betovernd om te zien tot we bij het meer aankomen.
Ik heb al best wat meren gezien maar bij het zien van deze krijg ik gewoon kippenvel.
Wat een enorme plas water ligt er hiervoor me. Aan de andere kant van het water ligt een bergkam uitgestrekt, tot hoever het oog kan reiken, en licht in een waas van nevel gehuld. De aanblik is mysterieus.
Het water is zo helder dat je tot wel veertig meter diep kan kijken vanaf een boot. Wat verraderlijk is omdat je denkt dat het maar een paar meter is. Als je er inspringt ben je er ook weer heel snel uit want het water is op dit moment maar zeven graden en word in augustus maximaal veertien graden
Aangekomen bij het guesthouse staat er een Rus met adhd me op te wachten. Na afscheid genomen te hebben van Anna heb ik binnen drie minuten mijn kamer, wc, sauna, douchecel en de ontbijtkamer gezien.
Breakfast in five minutes? Vraagt hij.
Anna heeft als compensatie een ontbijtje voor me laten maken dus ik zeg "ok", en weg is hij.
Binnen vijf minuten zit ik aan de ontbijttafel te eten. Heerlijk, na vier dagen noodles, vriesdroog maaltijden en koekjes.
Ik eet het snel op want ik wil meer zien van de omgeving hier nu het zulk lekker weer is.
Anna vertelde me dat het de afgelopen tijd nog niet zulk lekker weer was geweest. Tempraturen van maximaal veertien graden. Ik besluit om een wandelpad te gaan lopen van een kilometer of tien in totaal naar een top van een berg. Daar schijn je een geweldig uitzicht te hebben over her meer.(zie foto's) het was even klimmen maar dan heb je ook een zeer mooi uitzicht. Enige nadeel is dat mijn knie weer begint op te spelen met het afdalen
Rustig aan verder maar, want ik wil morgen de andere kant van het dorp op gaan en daar heb je driedaags wandelpad.
Helaas heb ik de tijd er simpelweg niet voor om de drie dagen vol te maken maar ik ga wel een stukje.
Anna waarschuwde me ervoor dat je twee varianten hebt, de gevaarlijke en één die niet langs stijle kliffen gaat. Er schijnen nog welleens ongelukken te gebeuren. Dat trekt mijn aandacht natuurlijk en had al besloten om te gaan kijken hoe gevaarlijk, gevaarlijk
kan zijn.
Als ik zo door het dorpje heen loop zie ik dat alles al wat meer Aziatisch aandoet, de mensen het leven en het straatbeeld. Je vind stalletjes waar ze eten verkopen en staan op iedere hoek van de straat vis te roken. En jawel de eerste gertent wordt gespot die ze als restaurant hebben in gericht. Die zal ik binnekort nog wel meer zien. Verder die dag heb ik rustig aan gedaan wat gegeten, gedronken en lekker vroeg gaan slapen. Het is zo stil op de kamer dat mijn hartslag me nog langer wakker houd dan ik zou willen. Een groter verschil met de trein is niet denkbaar.
Dobrii vecher (Goedeavond toegewenst)
Do svidani ya (Tot ziens)
Die Moskou tijd is erg verwarrend want ik kom om 3:28uur aan in Irkursk maar dat is 8:28uur Irkursk. Als je dan moskou tijd om half twaalf op bed ligt moet ik zeggen dat het niet heel lang is.
Ik word tegelijk met de hele familie wakker en besluit om het laatste uur met hun nog wat sociale vaardigheden in het Russisch te leren zoals goedemorgen, middag, avond, etc. Marina stelt een heel lijstje op die ik probeer uit te spreken maar dat klinkt hetzelfde als een Rus Nederlands leren.
Als de trein het station nadert waar ze uitstappen bedankt Marina me voor de afgelopen dagen en ze was blij dat ze weer eens Engels kon praten al was dat niet het beste maar toch, ze heeft het geprobeerd en daar kunnen een hoop Russen een voorbeeld aan nemen.
Neem Sergie die mompelde wat onverstaanbaars toen ik zei "have a nice holiday" en weg was hij.
Vika kwam nog even terug toen iedereen vertrokken was en deed net of ze iets was vergeten. Natuurlijk kon ze het niet vinden en wenste mij "have a nice trip" toe. Lief...
Daar zit ik dan, weer alleen in de coupe na vier nachten en elf verschilende personen in de coupe te hebben gehad.
Ik pak mijn laatste spulletjes in mijjn tas en ga wachten tot we Irkursk binnenrijden
Irkursk is óók een hoofdstad van Siberië met een miljoen inwoners. Óók?
Ja, Siberië is verdeeld in drie stukken omdat het anders te groot is.
Als de trein tot stilstand komt word het erg druk op het perron met mensen die hiervandaan weer verder gaan of hier blijven. Ik ben op zoek naar mijn transfer naar Listvyanka maar die kan ik nergens vinden. Ik kom de leraar en lerares weer tegen die ik had aangeboden om de transfer mee te pakken omdat ze ook naar Listvyanka willen.
Helaas geen transfer te bekennen en hun nemen de bus richting centrum Irkursk want daar schijnt een bus naar Listvyanka te gaan. Anna is mijn contact in Irkursk maar die is om één of andere reden niet op Irkursk centraal. Bellen dan maar na een uur wachten.
Ik krijg gelijk een soort Russisch antwoordapparaat dat mij verteld dat het nummer niet bestaat. Volgende nummer dan, zelfde verhaal. Ik probeer allerlei combinaties met landcodes maar geen succes. Doe ik iets verkeerd of is mijn tele2 abonnement niet geldig in Rusland?
Dan maar op zoek naar een telefooncel.
Ook Rusland gaat met de tijd mee in die zin, dus geen telefooncel te bekennen.
Ik loop door het station zoekend naar een oplossing en opeens zie ik een telefoon met draadje bij een balie van het treinstation staan. Gelijk gevraagd, of dat.....njet!
Er staat een Rus naast mij die het aanhoort en aanbied om zijn telefoon te gebruiken.
Ik laat het telefoonnummer zien en belt een ander eerste nummer als op het papier staat en gaat gewoon over....Vreemd.
Hello? .. Ik doe mijn verhaal en ze zegt dat ik niet op de lijst sta maar dat ze er gelijk aan komt.
Bij de entree van het station hebben we afgesproken en ik zit nog geen vijf minuten of een blonde dame die zich voorstelt als Anna staat naast me.
Allerlei verontschuldigingen dat er iets fout was gegaan en dat het haar schuld is.
Het is al goed het is maar een uur.
De taxichauffeur die me de eerste keer buiten het station al had gevraagd of ik een taxi wilde zag het aan en bood ons gelijk weer een taxi aan. Het zijn net aasgieren.
Wat me opvalt als ik instap is dat het stuur aan de andere kant zit. "Anna, waarom zit het stuur aan die kant we zijn toch nog steeds in Rusland?" Het schijnt dus omdat we dichterbij Japan, Korea en alle andere landen zitten waar ze auto's produceren het goedkoper is om auto's daar vandaan te halen en dan zit het stuur aan de andere kant. Zevetig procent van de auto's hier is" left hand drive".
We gaan eerst naar het kantoor vanwaar je de transfer krijgt want onze chauffeur is er nog niet, zegt Anna
Ze begint gelijk met vertellen over Irkursk en verontschuldigt zich nog drie keer voor het feit dat ze te laat was.
Ik heb wel met haar geregeld dat we even een stop maken bij de apotheek.
En dat blijkt geen verkeerde zet.
Het is een ontsteking geworden en als ik daar volgende week mee de gobi woestijn in ga is dat niet zo'n goed idee.
Het blijkt nog ruim een uur rijden naar Listvyanka. Tijdens onze rit ernaartoe verteld Anna over de omgeving en het Bajkalmeer. Afgelopen winter was het hier bar koud -40. Dat is niet voor te stellen als je nu naar de strak blauwe lucht kijkt met twintig graden. Het ijs in het meer is dan anderhalve meter dik en wordt dan gebruikt als alternatieve weg, inclusief verkeershandhaving door de plaatselijke politie. Ze hebben, zelfs snelheidscontroles op het ijs
Er is wel een nadeel als je over het ijs rijd. Je bent verplicht om met open ramen te rijden omdat het ijs niet overal even betrouwbaar is. Als je er dan doorzakt moet je gelijk door je ramen naar buiten kunnen klimmen. Ja, ja...-40 met open ramen rijden.
Dat is dan ook de reden dat het niet heel populair is.
Je auto kan je sowieso afschrijven want die daalt af naar een diepte van een kilometer.
Als je hier het water ingaat wordt het heel snel diep. Na ongeveer vijftig meter heb je al dieptes tot wel vierhonderd meter.
Wat wel populair schijnt te zijn is ijsgolf.
Complete golfbaan op het ijs van 18 holes in die temperatuur.....nee dank je.
De enige weg die naar Listvyanka loopt slingert naast een enorme rivier die uitmondt in het Bajkalmeer.
Die rivier is al zo groot dat wij het in Nederland een meer zouden noemen.
De omgeving is betovernd om te zien tot we bij het meer aankomen.
Ik heb al best wat meren gezien maar bij het zien van deze krijg ik gewoon kippenvel.
Wat een enorme plas water ligt er hiervoor me. Aan de andere kant van het water ligt een bergkam uitgestrekt, tot hoever het oog kan reiken, en licht in een waas van nevel gehuld. De aanblik is mysterieus.
Het water is zo helder dat je tot wel veertig meter diep kan kijken vanaf een boot. Wat verraderlijk is omdat je denkt dat het maar een paar meter is. Als je er inspringt ben je er ook weer heel snel uit want het water is op dit moment maar zeven graden en word in augustus maximaal veertien graden
Aangekomen bij het guesthouse staat er een Rus met adhd me op te wachten. Na afscheid genomen te hebben van Anna heb ik binnen drie minuten mijn kamer, wc, sauna, douchecel en de ontbijtkamer gezien.
Breakfast in five minutes? Vraagt hij.
Anna heeft als compensatie een ontbijtje voor me laten maken dus ik zeg "ok", en weg is hij.
Binnen vijf minuten zit ik aan de ontbijttafel te eten. Heerlijk, na vier dagen noodles, vriesdroog maaltijden en koekjes.
Ik eet het snel op want ik wil meer zien van de omgeving hier nu het zulk lekker weer is.
Anna vertelde me dat het de afgelopen tijd nog niet zulk lekker weer was geweest. Tempraturen van maximaal veertien graden. Ik besluit om een wandelpad te gaan lopen van een kilometer of tien in totaal naar een top van een berg. Daar schijn je een geweldig uitzicht te hebben over her meer.(zie foto's) het was even klimmen maar dan heb je ook een zeer mooi uitzicht. Enige nadeel is dat mijn knie weer begint op te spelen met het afdalen
Rustig aan verder maar, want ik wil morgen de andere kant van het dorp op gaan en daar heb je driedaags wandelpad.
Helaas heb ik de tijd er simpelweg niet voor om de drie dagen vol te maken maar ik ga wel een stukje.
Anna waarschuwde me ervoor dat je twee varianten hebt, de gevaarlijke en één die niet langs stijle kliffen gaat. Er schijnen nog welleens ongelukken te gebeuren. Dat trekt mijn aandacht natuurlijk en had al besloten om te gaan kijken hoe gevaarlijk, gevaarlijk
kan zijn.
Als ik zo door het dorpje heen loop zie ik dat alles al wat meer Aziatisch aandoet, de mensen het leven en het straatbeeld. Je vind stalletjes waar ze eten verkopen en staan op iedere hoek van de straat vis te roken. En jawel de eerste gertent wordt gespot die ze als restaurant hebben in gericht. Die zal ik binnekort nog wel meer zien. Verder die dag heb ik rustig aan gedaan wat gegeten, gedronken en lekker vroeg gaan slapen. Het is zo stil op de kamer dat mijn hartslag me nog langer wakker houd dan ik zou willen. Een groter verschil met de trein is niet denkbaar.
Dobrii vecher (Goedeavond toegewenst)
Do svidani ya (Tot ziens)
Gerben, alsof je er zelf bij bent.