Dag 23 Beijing
Heerlijk geslapen met de airco op drieëntwintig graden.
Rustig aan opstarten met een ontbijt van het hotel.
Als ik in de kamer kom waar ik ontbijt zou kunnen nuttigen staat er een chagrijnige Chinese dame eitjes uit te delen met twee witte sneetjes brood. Er kan nog net de vraag af of ik er koffie bij wil.
In het kamertje staan twee tafels die bezet zijn door een paar families en daarom wuift de chagrijnige dame naar de uitgang.
Ik snap dat hier geen plek is maar waar dan wel? Ze wuift weer en heb het idee dat ze bedoelt dat ik weg moet gaan omdat er geen plek is.
Prima, zo gezellig is het hier niet en neem mijn ontbijt mee naar mijn kamer.
Niet eens boter om de droge sneetjes witbrood nog een klein beetje smakelijk te maken en de koffie wordt zonder te vragen met melk en suiker meegegeven.
De rest van mijn verblijf hier mogen ze die rommel houden ik zoek op straat wel een standje waar je voor nog geen euro heerlijk kunt eten. Wat het is, is dan wel de vraag maar alles beter dan zo'n chagrijnige Chinees.
De Ier heeft niets meer van zich laten horen na het transfer verhaal dus ik ga er vanuit dat hij alleen naar de muur is.
Geeft niet ik vind plan b nog leuker eigenlijk.
Voor ik me daar in ga verdiepen wil ik nu eindelijk wat meer zien van de stad als alleen die debiele barretjes en probeer wat informatie van google af te halen zoals maps.
Je kan proberen wat je wilt met google maar dat werkt hier niet. Geen mail,zoeken of maps je krijgt het niet werkend zonder vpn. Vpn is zonder al te technisch te worden een dienst die je locatie veranderd van waar je eigenlijk bent. Kortweg, virtueel bevind ik me bijvoorbeeld in Amerika maar fysiek zit ik in China.
"Dan installeer je toch een vpn?"
Helaas dat had ik buiten China moeten doen omdat de playstore ook niet te benaderen valt.
Na lang klooien geef ik het op en ga opzoek naar een kaart.
Je zou zeggen dat de receptie zo iets zou moeten hebben maar deze in iedergeval niet. Het enige wat ze wel hebben is een metro plattegrond met alleen de Chinese namen.
Daar heb ik dus ook niks aan.
Ik moet volgens de receptie maar eens gaan kijken bij een boekwinkel een paar straten verderop. Ok, ik ga wel kijken wat ik tegenkom onderweg.
Die boekwinkel vond ik niet die ze zei maar ik besluit gewoon maar een hutong in te lopen en kijken wat ik allemaal tegen ga komen. Het is bloed verziekend heet en helemaal in die nauwe steegjes waar het behoorlijk druk is. Om de vijf meter staat er wel iemand met etenswaren die hij of zei probeert te slijten. Na een tijdje rondgelopen te hebben zie ik een dame zitten die in iedergeval niet Aziatisch is, en spreek haar aan of zei een boekwinkel weet met een platte grond. Dat word lastig hier zegt ze maar we kunnen het wel even proberen. We lopen een winkel binnen die echt vanalles verkoopt en ze begint Chinees te praten met de verkoopster.
Dat is wel handig, iemand die als tolk kan dienen. Geen succes helaas bij deze winkel.
We lopen nog een aantal winkels af met hetzelfde resultaat.
We lopen weer terug naar het terrasje waar ik haar aansprak en ze vraagt waarom ik het niet met de telefoon doe.
"Ja uuh , google?"
Ze begint te lachen en inderdaad, google en alles wat ernee te maken heeft is hier een scheldwoord. Probeer eens Baidu maps zegt ze. Baidu is de Chinese variant van Google die hier wel werkt maar geen Engelse versie heeft. Wat we ook proberen het lukt niet om een fatsoenlijke kaart van Beijing te krijgen. Het terras waar we op zitten heeft twee tafels en is een Italiaans eettentje. Linda is de naam van de dame die me probeert te helpen en is een vriendin van de eigenaresse. Linda woont en werkt in Beijing dus vandaar haar Chinese taalbeheersing. Na een uur kloten met de telefoon heeft ze een ander idee. Ze weet een hostel te zitten die waarschijnlijk kaarten op voorraad heeft van Beijing.
Ze bied aan om mij daar heen te brengen.
"Ja prima"
We lopen door de hutongs heen al pratend. Ze heeft een zwaar Italiaans accent met een redelijk grote mond wat wel weer typerend is.
Het is in iedergeval alleraardigst dat ze zoveel moeite doet om een kaart te krijgen.
Bij het hostel die ze bedoeld hebben ze inderdaad een kaart en nog in het Engels ook. Het kost me acht yuan maar heb daarvoor wel een uitgebreide plattegrond.
Linda heeft op de kaart nog allerlei leuke bezienswaardigheden aangekruist die volgens haar wel interessant zijn om te bezoeken.
Ik besluit de lama tempel te gaan bekijken en linda loopt nog een stukje met me mee richting haar huis. Als ze zegt dat ze er is nemen we afscheid en ik bedank haar voor de geweldige hulp die ze me heeft geboden.
Ik heb besloten dat ik vanavond Italiaans ga eten in het restaurant waar ik zo goed ben geholpen en bied haar een wijntje aan voor alle moeite, als ze er ook is.
Met de kaart in de hand probeer ik de lama tempel te zoeken maar wat is die stad groot. Op de kaart lijkt het een blokje om maar in werkelijkheid loop je een vierdaagse. Na een uur loop ik dan toch eindelijk die tempel binnen waar het wemelt van de toeristen. Er schijnt een vakantie aan de gang te zijn hier in China die veel mensen van buiten de stad naar de stad toe trekt. Ik zwerf wat over het tempel complex tussen de biddende mensen door en maak foto's. Ik vind het te druk en doet afbreuk aan de mystiek die er rond zo 'n tempel hangt. Na een uur heb ik het wel gezien en ga weer lekker zwerven door de hutongs.
Een hele boel hutongs zijn niet authentiek meer doordat er allemaal moderne winkeltjes zijn gevestigd maar als je de hoek omgaat kom je nog wel in de oude buurten terecht
Daar krijg je dan ook het idee hoe het jaren geleden moet zijn geweest om daar te wonen. Een wirwar van huisjes en steegjes waar je makkelijk kan verdwalen.
De tijd vliegt als je zo aan het ronddolen bent en ik had belooft aan Remco dat ik wat uit zou zoeken over de muur morgen.
De reisgids erbij en kijken wat voor bussen er genomen moeten worden richting een ongerestaureerd stuk Chinese muur.
Vanaf het stuk wat niet bedoeld is voor toeristen kan je een wandeling maken richting een stuk wat wel gerestaureerd is. Die tocht duurt in totaal drie uur volgens de lonley planet. Ik licht Remco er overin en hij is enthousiast na de mislukking enkele dagen geleden.
"Zorg dat we allebei in iedergeval genoeg eten en drinken hebben voor de tocht" melden we elkaar.
Stel dat er problemen komen.
Ik ga me opfrissen voor een Italiaanse maaltijd bij het restaurant waar ik linda
vanmiddag tegen kwam. Linda zei dat ze er waarschijnlijk niet zou zijn maar als ik er naartoe loop zie ik haar weldegelijk zitten op het terras met een andere dame die zeker niet Italiaans is. Als ze me ziet roept ze uitbundig dat ik erbij moet komen zitten.
Ik stel me voor aan de vriendin van haar en we raken in gesprek over vanalles en nog wat. Helaas weet ik de naam niet meer van de vriendin van linda maar ze is een leuk gezelschap. Ze komt uit het zuiden van China richting Tibetaanse grens. Ze spreekt voortreffelijk Engels en studeert in Rusland.
Daarvoor heeft ze een jaar in Italië gestudeerd dus dat is ook gelijk de link met Linda. Tijdens ons gesprek aan tafel komen we op de censuur die op heel China ligt.
De vriendin van Linda heeft daar hele verhalen over dat haar vader vaak vast gezeten heeft vroeger en haar opa eigenlijk een Rus was. Dat laatste kon echt niet in die tijd dus de halve familie werd met de nek aangekeken. Als de verhalen daar over verder uitwijden en ik ook nog eens vragen ga stellen krijg ik de indruk dat ze nogal paranoïde overkomt. Ze gooit het roer om en voegt er aan toe dat het eigenlijk best leuk wonen is in China.
Van linda had ik nog een tip gekregen vanmiddag voor na de lama tempel.
Er is daar een hutong met een cafe wat vooral buitenlands bier schenkt.
Het cafe heet de "cellar door" en ik kon die met geen mogelijkheid vinden.
We hebben het erzo over en Linda zegt dat ze daar straks naartoe gaan en of ik zin heb om daar mee naartoe te gaan.
"Why not......"
De dames gaan zich even opfrissen en ik mijn geld halen in mijn hotel.
We spreken af op de kruising waar linda en ik vanmiddag gedag zeiden na de hulp van haar.
Ik zeg dat ik weet waar het is maar ben net nieuw hier in de wijk dus op hoop van zegen moet ik de weg zien te vinden.
Met mijn geld op zak ga ik terug.
Na wat heen en weer lopen bij de kruising van wat ik denk dat dat de goede is hoor ik na een kwartier een roep van herkening.
"Linda, niet om het één of ander maar zou je mij toevallig ook nog een supermarkt kunnen aanbevelen, want ik ga morgenvroeg naar de muur en waar we naar toe willen is helenaal niets te krijgen.
Linda vraagt nog wat ik allemaal nodig heb.
"Brood, fruit en vooral water".
"Geen probleem, we gaan eerst even wat drinken en dan wijs ik je de weg"
We komen in een wijk waar ik volgens mij vanmiddag ook al was maar kan me dat niet helemaal herinneren.
Er zitten een aantal bars in die buurt die vooral westerlingen trekken en niet overheerst worden door luid zingende en schreeuwende Aziaten.
De cellar room is waar we neerstrijken en er is een feest van herkenning tussen linda en de mensen die al aanwezig zijn.
We schuiven aan bij een tafel waar op dat moment zo'n zes mensen aanzitten en ik stel me voor.
De populatie is weer heel divers deze keer.
Eén finse, fransen, Italianen twee Chinezen en nu dus ook een Nederlander.
De gesprekken gaan alle kanten op en de meesten die aan de tafel zitten wonen hier.
De één is leraar Engels de ander werkt bij de ambassade en weer anderen werken in de horeca. Voordeel is wel dat ze bijna allemaal Chinees spreken. Ik blijf langer zitten als dat ik eigenlijk wil maar als de politie vraagt of we naar binnen willen gaan voor het geluid wat er hier geproduceerd wordt vind ik dat een mooie cue om te vertrekken. Linda had nog belooft om met me mee te lopen en doet dat samen met haar vriendin. Door de hutongs heen komen we na tien minuten lopen bij een supermarkt die brood verkoopt.
De rest koop ik er ook gelijk voor morgen en ben blij dat ze me dit heeft laten zien.
We lopen weer terug naar de cellar door waar ik afscheid neem van Linda plus vriendin.
Het is nog geen elf uur dus ben net op tijd bij de groenteboer om wat bananen en een appel te kopen
Alles is voor morgen geregeld nu alleen mijn wekker nog wijs maken dat ik midden in de nacht gewekt wil worden.
Tot de muur
Rustig aan opstarten met een ontbijt van het hotel.
Als ik in de kamer kom waar ik ontbijt zou kunnen nuttigen staat er een chagrijnige Chinese dame eitjes uit te delen met twee witte sneetjes brood. Er kan nog net de vraag af of ik er koffie bij wil.
In het kamertje staan twee tafels die bezet zijn door een paar families en daarom wuift de chagrijnige dame naar de uitgang.
Ik snap dat hier geen plek is maar waar dan wel? Ze wuift weer en heb het idee dat ze bedoelt dat ik weg moet gaan omdat er geen plek is.
Prima, zo gezellig is het hier niet en neem mijn ontbijt mee naar mijn kamer.
Niet eens boter om de droge sneetjes witbrood nog een klein beetje smakelijk te maken en de koffie wordt zonder te vragen met melk en suiker meegegeven.
De rest van mijn verblijf hier mogen ze die rommel houden ik zoek op straat wel een standje waar je voor nog geen euro heerlijk kunt eten. Wat het is, is dan wel de vraag maar alles beter dan zo'n chagrijnige Chinees.
De Ier heeft niets meer van zich laten horen na het transfer verhaal dus ik ga er vanuit dat hij alleen naar de muur is.
Geeft niet ik vind plan b nog leuker eigenlijk.
Voor ik me daar in ga verdiepen wil ik nu eindelijk wat meer zien van de stad als alleen die debiele barretjes en probeer wat informatie van google af te halen zoals maps.
Je kan proberen wat je wilt met google maar dat werkt hier niet. Geen mail,zoeken of maps je krijgt het niet werkend zonder vpn. Vpn is zonder al te technisch te worden een dienst die je locatie veranderd van waar je eigenlijk bent. Kortweg, virtueel bevind ik me bijvoorbeeld in Amerika maar fysiek zit ik in China.
"Dan installeer je toch een vpn?"
Helaas dat had ik buiten China moeten doen omdat de playstore ook niet te benaderen valt.
Na lang klooien geef ik het op en ga opzoek naar een kaart.
Je zou zeggen dat de receptie zo iets zou moeten hebben maar deze in iedergeval niet. Het enige wat ze wel hebben is een metro plattegrond met alleen de Chinese namen.
Daar heb ik dus ook niks aan.
Ik moet volgens de receptie maar eens gaan kijken bij een boekwinkel een paar straten verderop. Ok, ik ga wel kijken wat ik tegenkom onderweg.
Die boekwinkel vond ik niet die ze zei maar ik besluit gewoon maar een hutong in te lopen en kijken wat ik allemaal tegen ga komen. Het is bloed verziekend heet en helemaal in die nauwe steegjes waar het behoorlijk druk is. Om de vijf meter staat er wel iemand met etenswaren die hij of zei probeert te slijten. Na een tijdje rondgelopen te hebben zie ik een dame zitten die in iedergeval niet Aziatisch is, en spreek haar aan of zei een boekwinkel weet met een platte grond. Dat word lastig hier zegt ze maar we kunnen het wel even proberen. We lopen een winkel binnen die echt vanalles verkoopt en ze begint Chinees te praten met de verkoopster.
Dat is wel handig, iemand die als tolk kan dienen. Geen succes helaas bij deze winkel.
We lopen nog een aantal winkels af met hetzelfde resultaat.
We lopen weer terug naar het terrasje waar ik haar aansprak en ze vraagt waarom ik het niet met de telefoon doe.
"Ja uuh , google?"
Ze begint te lachen en inderdaad, google en alles wat ernee te maken heeft is hier een scheldwoord. Probeer eens Baidu maps zegt ze. Baidu is de Chinese variant van Google die hier wel werkt maar geen Engelse versie heeft. Wat we ook proberen het lukt niet om een fatsoenlijke kaart van Beijing te krijgen. Het terras waar we op zitten heeft twee tafels en is een Italiaans eettentje. Linda is de naam van de dame die me probeert te helpen en is een vriendin van de eigenaresse. Linda woont en werkt in Beijing dus vandaar haar Chinese taalbeheersing. Na een uur kloten met de telefoon heeft ze een ander idee. Ze weet een hostel te zitten die waarschijnlijk kaarten op voorraad heeft van Beijing.
Ze bied aan om mij daar heen te brengen.
"Ja prima"
We lopen door de hutongs heen al pratend. Ze heeft een zwaar Italiaans accent met een redelijk grote mond wat wel weer typerend is.
Het is in iedergeval alleraardigst dat ze zoveel moeite doet om een kaart te krijgen.
Bij het hostel die ze bedoeld hebben ze inderdaad een kaart en nog in het Engels ook. Het kost me acht yuan maar heb daarvoor wel een uitgebreide plattegrond.
Linda heeft op de kaart nog allerlei leuke bezienswaardigheden aangekruist die volgens haar wel interessant zijn om te bezoeken.
Ik besluit de lama tempel te gaan bekijken en linda loopt nog een stukje met me mee richting haar huis. Als ze zegt dat ze er is nemen we afscheid en ik bedank haar voor de geweldige hulp die ze me heeft geboden.
Ik heb besloten dat ik vanavond Italiaans ga eten in het restaurant waar ik zo goed ben geholpen en bied haar een wijntje aan voor alle moeite, als ze er ook is.
Met de kaart in de hand probeer ik de lama tempel te zoeken maar wat is die stad groot. Op de kaart lijkt het een blokje om maar in werkelijkheid loop je een vierdaagse. Na een uur loop ik dan toch eindelijk die tempel binnen waar het wemelt van de toeristen. Er schijnt een vakantie aan de gang te zijn hier in China die veel mensen van buiten de stad naar de stad toe trekt. Ik zwerf wat over het tempel complex tussen de biddende mensen door en maak foto's. Ik vind het te druk en doet afbreuk aan de mystiek die er rond zo 'n tempel hangt. Na een uur heb ik het wel gezien en ga weer lekker zwerven door de hutongs.
Een hele boel hutongs zijn niet authentiek meer doordat er allemaal moderne winkeltjes zijn gevestigd maar als je de hoek omgaat kom je nog wel in de oude buurten terecht
Daar krijg je dan ook het idee hoe het jaren geleden moet zijn geweest om daar te wonen. Een wirwar van huisjes en steegjes waar je makkelijk kan verdwalen.
De tijd vliegt als je zo aan het ronddolen bent en ik had belooft aan Remco dat ik wat uit zou zoeken over de muur morgen.
De reisgids erbij en kijken wat voor bussen er genomen moeten worden richting een ongerestaureerd stuk Chinese muur.
Vanaf het stuk wat niet bedoeld is voor toeristen kan je een wandeling maken richting een stuk wat wel gerestaureerd is. Die tocht duurt in totaal drie uur volgens de lonley planet. Ik licht Remco er overin en hij is enthousiast na de mislukking enkele dagen geleden.
"Zorg dat we allebei in iedergeval genoeg eten en drinken hebben voor de tocht" melden we elkaar.
Stel dat er problemen komen.
Ik ga me opfrissen voor een Italiaanse maaltijd bij het restaurant waar ik linda
vanmiddag tegen kwam. Linda zei dat ze er waarschijnlijk niet zou zijn maar als ik er naartoe loop zie ik haar weldegelijk zitten op het terras met een andere dame die zeker niet Italiaans is. Als ze me ziet roept ze uitbundig dat ik erbij moet komen zitten.
Ik stel me voor aan de vriendin van haar en we raken in gesprek over vanalles en nog wat. Helaas weet ik de naam niet meer van de vriendin van linda maar ze is een leuk gezelschap. Ze komt uit het zuiden van China richting Tibetaanse grens. Ze spreekt voortreffelijk Engels en studeert in Rusland.
Daarvoor heeft ze een jaar in Italië gestudeerd dus dat is ook gelijk de link met Linda. Tijdens ons gesprek aan tafel komen we op de censuur die op heel China ligt.
De vriendin van Linda heeft daar hele verhalen over dat haar vader vaak vast gezeten heeft vroeger en haar opa eigenlijk een Rus was. Dat laatste kon echt niet in die tijd dus de halve familie werd met de nek aangekeken. Als de verhalen daar over verder uitwijden en ik ook nog eens vragen ga stellen krijg ik de indruk dat ze nogal paranoïde overkomt. Ze gooit het roer om en voegt er aan toe dat het eigenlijk best leuk wonen is in China.
Van linda had ik nog een tip gekregen vanmiddag voor na de lama tempel.
Er is daar een hutong met een cafe wat vooral buitenlands bier schenkt.
Het cafe heet de "cellar door" en ik kon die met geen mogelijkheid vinden.
We hebben het erzo over en Linda zegt dat ze daar straks naartoe gaan en of ik zin heb om daar mee naartoe te gaan.
"Why not......"
De dames gaan zich even opfrissen en ik mijn geld halen in mijn hotel.
We spreken af op de kruising waar linda en ik vanmiddag gedag zeiden na de hulp van haar.
Ik zeg dat ik weet waar het is maar ben net nieuw hier in de wijk dus op hoop van zegen moet ik de weg zien te vinden.
Met mijn geld op zak ga ik terug.
Na wat heen en weer lopen bij de kruising van wat ik denk dat dat de goede is hoor ik na een kwartier een roep van herkening.
"Linda, niet om het één of ander maar zou je mij toevallig ook nog een supermarkt kunnen aanbevelen, want ik ga morgenvroeg naar de muur en waar we naar toe willen is helenaal niets te krijgen.
Linda vraagt nog wat ik allemaal nodig heb.
"Brood, fruit en vooral water".
"Geen probleem, we gaan eerst even wat drinken en dan wijs ik je de weg"
We komen in een wijk waar ik volgens mij vanmiddag ook al was maar kan me dat niet helemaal herinneren.
Er zitten een aantal bars in die buurt die vooral westerlingen trekken en niet overheerst worden door luid zingende en schreeuwende Aziaten.
De cellar room is waar we neerstrijken en er is een feest van herkenning tussen linda en de mensen die al aanwezig zijn.
We schuiven aan bij een tafel waar op dat moment zo'n zes mensen aanzitten en ik stel me voor.
De populatie is weer heel divers deze keer.
Eén finse, fransen, Italianen twee Chinezen en nu dus ook een Nederlander.
De gesprekken gaan alle kanten op en de meesten die aan de tafel zitten wonen hier.
De één is leraar Engels de ander werkt bij de ambassade en weer anderen werken in de horeca. Voordeel is wel dat ze bijna allemaal Chinees spreken. Ik blijf langer zitten als dat ik eigenlijk wil maar als de politie vraagt of we naar binnen willen gaan voor het geluid wat er hier geproduceerd wordt vind ik dat een mooie cue om te vertrekken. Linda had nog belooft om met me mee te lopen en doet dat samen met haar vriendin. Door de hutongs heen komen we na tien minuten lopen bij een supermarkt die brood verkoopt.
De rest koop ik er ook gelijk voor morgen en ben blij dat ze me dit heeft laten zien.
We lopen weer terug naar de cellar door waar ik afscheid neem van Linda plus vriendin.
Het is nog geen elf uur dus ben net op tijd bij de groenteboer om wat bananen en een appel te kopen
Alles is voor morgen geregeld nu alleen mijn wekker nog wijs maken dat ik midden in de nacht gewekt wil worden.
Tot de muur
